هنوز هم باورم نشده. می‌دانستم که مدتها ست سرطان دارد. می‌دانستم که یک ماه و نیم پیش از مدیریت عامل اپل کناره گیری کرد و می‌دانستم که دلیلش مشکلات مربوط به سلامتی‌اش بود. ولی اصلا و ابدا انتظار درگذشتش را نداشتم. نه به این زودی.
خبر را هنگامی شنیدم که در سالن آمفی تئاتر موسسه منظومه خرد نشسته بودم. انتخابات هیئت مدیره نظام صنفی بود. یکی از دو نفری که پشت سرم نشسته بودند به دیگری گفت که استیو جابز از دنیا رفته. تنم به لرزه درآمد و چشمانم بی اختیار پر اشک شد. دستم را روی آی‌پادی که در جیب کتم بود کشیدم و با خود فکر کردم که مگر می‌شود ترافیک تهران را بدون آن تحمل کرد. به صدها ساعت سخنرانی و کتابهای صوتی و موسیقی که روی آن گوش کرده بودم فکر کردم.
یادم افتاد که دختر دو ساله‌ام هم یکی از مشتری‌های پر و پا قرص آی‌پاد است و هر شب که از سر کار برمی‌گردم، قبل از هر چیز از من سراغ آی‌پاد را می‌گیرد و می‌پرسد که “بابا شارژش کردی یا نه؟”
باز هم بیاد آوردم که چهار روز پیش دو عدد آی‌پد ۲ خریداری کردم، یکی برای خودم و دیگری بعنوان هدیه تولد برای یکی از خویشاوندانم. و چه لذتی بردم از تماشای این دستاورد تکنولوژی. از جعبه که درش آوردم، با صدای بلند گفتم خدا عمر استیو جابز را طولانی کند. در این افکار بودم که ناگهان شنیدم که یکی از سخنرانان حاضر روی سن، درگذشت استیو جابز را تسلیت گفت و حضار را به چند ثانیه سکوت دعوت کرد. می‌خواستم برخیزم و با تمام وجود از این اقدام شایسته اش سپاسگزاری کنم.
آری، باور کنیم یا نکنیم، استیو جابز از میان ما رفته، اما چنان میراثی بر جای گذاشته که تا چندین دهه و شاید هم چندین سده دیگر، نام و آوازه اش از میان نخواهد رفت.
استیو عزیز، چند ماه پیش که تصویر تو را بعنوان تصویر زمینه نرم افزار مالی خود انتخاب کردم، فکرش را هم نمی‌کردم که به این زودی ما را تنها خواهی گذاشت. یادت را بعنوان سمبل و نماد نوآوری، خلاقیت و شجاعت همواره گرامی خواهم داشت و به عنوان یک عضو فعال در صنعت نرم افزار، از اینکه با انسانی چون تو هم صنف و هم پیشه بوده ام، تا آخرین نفس به خود خواهم بالید.
یادت گرامی و روانت شاد باد.
بهزاد مقصودی
نوشته شده در تاریخ : ۱۶ مهر ۱۳۹۰