اصطلاح معماری بدون سرور، اخیراً به واژگان فناوری افزوده شده است و بعد از راه­اندازی لامبدای سرویس‌های وب آمازون (AWS) در سال ۲۰۱۴ به صورت عمومی به کار می‌رود.

اصطلاح “معماری بدون سرور” که جدیداً وارد لغات مرتبط با فناوری شده، به طور کلی از دو واژه متناقض و عجیب تشکیل شده است. در واقع در پشت ماجرای این عبارت، سرورهایی وجود دارد که فناوری بدون سرور را پشتیبانی می­کنند، اما این واژه به یکی از بزرگ‌ترین مشکلات عرصه فناوری اطلاعات برمی‌گردد. این مشکل، مدیریت سرور است.

مزیت معماری بدون سرور این است که کدهای مورد نظر را بدون نگرانی از مدیریت مستمر سرور می‌نویسد. اما فکر می‌کنید که در واقعیت هم همه چیز به همین راحتی است؟

یکی از سؤالاتی که ذهن متخصصان را مشغول کرده، همین مسئله است. چرا که می‌خواهند بدانند، آیا معماری بدون سرور می‌تواند به راحتی تمام کارها را انجام دهد و نیاز به هیچ‌گونه پشتیبانی نخواهد داشت؟

در یک پروژه معماری بدون سرور، از AWS لامبدا،API گیت‌وی،S3 و داینامو دی.بی برای راه‌اندازی یک وب‌سایت و اپلیکیشن چت‌بات در یک شرکت بزرگ سرگرمی استفاده شد. رویکرد بدون سرور یک تناسب طبیعی بود، زیرا از اپلیکیشن انتظار می‌رفت که بتواند مقدار قابل توجهی از ترافیک را در طول چند ماه نخست دریافت کند و بعد از آن کم کم میزان دریافتی آن کاهش یابد.

نتیجه اینکه با تکیه بر اجزای تحت مدیریت AWS، می‌توان بدون هزینه اضافی یا پیچیدگی در راه‌اندازی به مقیاس­پذیری و قابلیت دسترسی بالا دست یافت. از این مهم‌تر، این واقعیت است که سیستم کمک می‌کند تا کاربر فقط برای زمان محاسبه واقعی پول بپردازد و بدین شکل در هزینه‌ها نیز صرفه‌جویی می‌شود.
به نظر متخصصین، نتایجی که از آزمایش معماری بدون سرور به دست آمده، فوق‌العاده بوده است.

اپلیکیشن تحت آزمایش بدون هیچ‌گونه اشکالی کار کرده است، لیکن توسعه این سیستم و گسترش آن در زمینه‌های مختلف ممکن است کمی مشکل و چالش‌برانگیز باشد.

یکی از سؤالات و موارد مشکل در این زمینه، نحوه ساخت خود اپلیکیشن‌هاست؛ به همین خاطر هم استفاده از معماری بدون سرور، یک فرآیند زمان‌بر بوده و باید کار زیادی صورت گیرد.

منبع: ویتنا