مدتی ذهنم درگیر نوشتن متنی برای ستون یادداشت بود و قصد داشتم یادداشتی در رابطه با موضوعات اقتصادی و تاثیر آن بر بازار نرم‌افزار بنویسم که با متون موجود در سایت مرتبط باشد. تا اینکه یک روز در مسیر منزل به سمت محل کار، رفتار مردم با یکدیگر توجهم را به خود جلب کرد. از این رو بر آن شدم تا چند خطی در رابطه با نوع دوستی بنویسم.
پیش‌ترها فکر می‌کردم انسانهای نوع دوست قهرمانانی هستند که زندگی‌شان را وقف دیگران می‌کنند و فداکارانه کارهای خارق‌العاده انجام می‌دهند و یگانه رمز موفقیت و جاودانگی نامشان، خدمت به دیگران است. اما اتفاقات روزمره باعث شد احساس کنم تفکرم در این باره صحیح نیست.
با نگاهی اجمالی به اطرافمان در کلان شهری مانند تهران به حقیقت تلخی در مورد برخی از افراد پی‌می‌بریم که غیر‌قابل انکار است. اینکه چرا عده‌ا‌ي از افراد جامعه از برابر حوادث و مشکلاتی که برای همنوعانشان رخ می‌دهد، بی‌تفاوت عبور می‌کنند و درنگ چند لحظه‌ای آنها تنها برای ارضائ کنجکاوی‌هایشان است نه كمك به یک نیازمند یا مصدوم.
با مروری بر تاریخ کهن ایران زمین به روایات و اشعاری می‌رسیم که به دست‌گیری از مظلومان و دردمندان و همچنین کمک به همنوع تاکید داشته است. اما امروزه رواج فرهنگ بی‌تفاوتی در حال همه‌گیر شدن است. فرهنگ ناشناخته‌ای که به طور خزنده وارد جامعه‌مان شده و باعث شده معناي واژه “نوع دوستی” را فراموش کنیم. به عبارتي نوع دوستی بهترین و عالی‌ترین احساس انسانی و همچنین وظیفه‌ای است که هر کسی باید به آن عمل کند.
به بيان ساده تر:
نوع دوستی یعنی در خیابان کمی برای راه دادن به ماشین دیگر، گذشت داشته باشیم.
نوع دوستی یعنی وقتی عابر پیاده هستیم از محل عابر پیاده عبور کنیم تا راننده‌ای برای مراعات ما به درد سر نیفتد.
نوع دوستی یعنی اگر یک بار بدی کردند همه خوبی‌هایشان را فراموش نکنیم.
نوع دوستی یعنی اگر کسی اشتباهی کرد و خواست جبران کند این فرصت را به او بدهیم.
نوع دوستی یعنی مبارزه با خودخواهی.
نوع دوستی یعنی انجام وظیفه بدون چشمداشت.
نوع دوستی یعنی کسی را هم که هیچ منفعتی برایمان ندارد دوست داشته باشیم.
نوع دوستی یعنی برای اینکه کسی را خوشحال کنیم صد نفر دیگر را ناراحت نکنیم.
نوع دوستی یعنی اگر خیرمان به مردم نمی‌رسد دست کم شر هم نرسانیم.
نوع دوستی یعنی سعی کنیم دیگران را به رغم صفات مثبت و منفی‌شان دوست داشته باشیم.
نوع دوستی یعنی رازداری.
نوع دوستی یعنی همه کارهای کوچکی که با نیت بزرگ جلب رضایت خدا برای اطرافیانمان انجام می‌دهیم .
نوع دوستی همان کارهای کوچکی است که اثرهای بزرگی بر قلب‌هایمان می‌گذارد.
خوب است به خود یادآوری کنیم که زندگی در اجتماع بر پایه نوع دوستی بهتر از زندگی در اجتماع بر پایه فرد‌گرایی است. شاید شبی آنچنان آرام گرفتیم که دیدار صبح فردا ممکن نشود. پس به امید فرداها محبتهایمان را ذخیره نکنیم.
پريسا متين
۱۲ آذر ۱۳۹۱