الاخره طولاني ترين شب سال از راه رسيد. گويي به اندازه باز و بستن يك پلك بود. روزها و شب ها يكي يكي رفتند تا جاي خود را به طولاني ترين شب سال بدهند. شبي همراه با هزاران خاطره و قصه هاي قديمي. شبي كه شب نشيني در آن مي تواند تا سال ها ادامه يابد. شب تفال به حافظ . در واقع شب يلدا پلي است از قصه هاي قديمي به خاطرات فردا.
جشن شب يلدا يكي از زيباترين و پسنديده ترين آيين هاي باستاني در فرهنگ كهن ايران است كه اسطوره و داستانهاي مختلفي در دل خود نهفته دارد. گفته مي شود گرامي داشت اين شب متعلق به عصر قبل از زرتشت است زماني كه ميترائيسم يا مهر پرستي در فلات ايران رايج بود و در شب اول دي كه طولاني ترين شب سال است همگي جشن مي گرفتند، تا صبح بيدار مي ماندند و منتظر ظهور خورشيد مي شدند.

جشن و شادي لازمه لاينفك زندگي انسان و خوراك روحي و معنوي اوست و چه زيباست كه اين شادي پيوندي با آفرينش و طبيعت داشته باشد. ايرانيان باستان هوشمندانه طولاني ترين شب سال را كه به عنوان نمادي از همدلي اقوام ايراني است بهانه مراسمي كرده اند كه پيوندهاي معنوي آدميان را به يكديگر استوارتر مي سازد. يلدا تنها يك شب نيست بلكه چون نوروز نمادي از فرهنگ بلند ملتي است كه طبيعت را دوست دارد و به آن ارج مي گذارد.
با نگاه دقيق تر به آداب و رسوم ايرانيان از گذشته تا حال درمي يابيم كه اين جشن بهانه اي است براي آفريدن شادي ها، كنار گذاشتن كدورت ها و همچنين بهانه اي است كه سرماي زمستان را با گرماي محبت ها و دوستي ها پيوند دهيم.
در حقيقت یلدا یعنی یادمان باشد که زندگی آنقدر کوتاه است، که یک دقیقه بیشتر با هم بودن را باید جشن گرفت. یلدا یعنی بهانه ای برای در کنار هم شاد بودن و زندگی یعنی همین بهانه های کوچک گذرا.
یلداتان مبارک و زندگیتان پر از بهانه های شاد باد.
پريسا متين
۲۸ آذر ۹۱