اگر شما از دسته افرادی هستید که در جوامع کم­جمعیت زندگی می­کنید، می­توانید زمان بیشتری را برای شاد بودن خود داشته باشید.

افراد باهوش انسانهای خاصی نیستند، فقط سطح IQ آنها از حد معمولی بالاتر است و در خصلت و منش زندگی آنها خصوصیاتی مشاهده شده که شاید شما نیز بخواهید آنها را بدانید.

طی مطالعات دانشگاه مدیریت سنگاپور و دانشکده اقتصاد لندن، افرادی که شادتر هستند، زمان کمتری را با دوستان خود می­گذرانند. این بدان معنا نیست که افراد موفق و باهوش، افراد گوشه­گیری هستند بلکه نشان می­دهد، مردمی که در مناطق کم جمعیت زندگی می­کنند، شادتر هستند و به طور کلی افراد در مناطق کم­جمعیت اکثرا هوشمندتر از باقی افراد هستند.

در واقع می­توان گفت مردمی که زمان بیشتری را با دوستان خود صرف می­کنند شاید شادتر باشند اما آگاهی اجتماعی کمتری در زندگی آنها وجود دارد. این نظریه از دید محققان هیچ دلیل منطقی ندارد ولی به نحوی به مسئله عواقب اجدادی بر می­گردد. انسان در محیط زیست گسترده­تر، از رفاه نسبی بیشتری برخوردار خواهد بود و شاید این یکی از المانهای رشد مغزی و فکری باشد.

انسان در اجتماعاتی  که بیش از ۱۵۰ نفر زندگی می­کنند راحت یا خوشحال نیست. این موضوع را می­توانیم در زندگی اجدادمان پیدا کنیم. در زندگی گذشتگان جوامع شلوغ و پرجمعیت وجود نداشته است، البته این بدان معنا نیست که انسانهای تنها و افسرده می­توانند خوشبخت­تر و یا حتی باهوش­تر باشند، اما صرف وقت در اجتماعات امروزی با زندگی­های گسترده شهری مانع پیشرفت هوش و مغز خواهد شد. می­توان گفت افرادی که زمان کمتری را با دوستان خود می­گذرانند، کنترل زیادی بر روی زمان خود دارند، شاید این دلیلی باشد برای خوشحال بودن این دسته از افراد.

منبع: نت نوشت